gminna Biblioteka Publiczna

Marianna jest brzydka. Brzydotą, która nie wywołuje współczucia - wyłącznie zdumienie i odrazę. Gdy miała 5 lat i jej dmuchane kółeczko zaczęło niebezpiecznie oddalać się od brzegu jeziora, czuła, że stojący na plaży rodzice odetchnęli z nadzieją i ulgą. Przez kolejnych 30 lat bardzo starała zasłużyć na akceptację, dostać prawo do bycia taką jaka jest, mimo że nie spełnia oczekiwań. Mimo, że jest nieudana i że tak mało jej się udaje. Na próżno.

Teraz czuje już tylko gniew. Jak daleko może posunąć się człowiek, któremu przestało na czymkolwiek zależeć?

Długo wyczekiwana nowa powieść Patrycji Pustkowiak, autorki nominowanych do Nike Nocnych zwierząt. W literaturze polskiej od dawna nie było tak gniewnej i zabawnej krytyki społeczeństwa , nuntu przeciw elitom i wszelkim edeologiom.

To gwóźdź wbity w dobre samopoczucie tych, którzy nauczyli się lepiej udawać.

Na ramionach olbrzymaów to dla czytelników Umberta Eco prawdziwe święto. Pisał on te teksty przez prawie piętnaście lat z dala od uniwersyteckich sal wykładowych, od akademickich zjazdów, od literackich obchodów, dla publiczności napływającej tłumnie, aby go słuchać w ramach słynnego festiwalu La Milanesiana. Teksty owe zbiegają się najczęściej z tematem, który La Milanesiana corocznie sobie obiera, aby objąć później Wielostronny repertuar dotyczący filozofii, literatury, estetyki, etyki i środków masowego przekazu. Mamy więc do czynienia z kwintesencją wszechświata Eco, opowiedzianą językiem przyjaznym, zabarwionym ironią, nieraz zartobliwym, ostrym - kiedy potrzeba. Korzenie naszej cywilizacji, zmienne kanony piękna, fałsz, który staje się prawdą i zmienia bieg historii, obsesja spisku, emblematyczni bohaterowie wielkiej prozy, kształty sztuki, aforyzmy i parodie - oto niektóre, urzekające wątki ksiązki wzbogaconej ilustracjami rzucanymi na ekran przez autora podczas przemowy.